Chapter two: Spannend
Ik vind het maar spannend: nog een paar dagen en dan krijgen we de sleutel van ons appartement. Die van ons. Van ons samen. Met z'n tweetjes. Ons eigendom (Op deze manier schrijf ik ook vaak mijn essays). We moeten dingen regelen, regelen, regelen. Het huis is bekeken, de kamers zijn opgemeten de indeling is gemaakt. Na een hoop gepuzzel, gediscussie en geprop past het dan toch allemaal. In theorie. Hier meubels te weinig, daar te veel. Hier een ikea-reisje, daar een kringloopje-afstruintje. Maar de indeling is af. Pfoe.
Het volgende probleem komt ten tonele. De verhuizing. Want we hebben nodig: verf, auto/bestelwagen/aanhangwagen, verhuisdozen, mensen met ikea-skills, een kok, brandstof (voedsel) en vrienden die we zo gek hebben gekregen te helpen sjouwen terwijl we zelf radeloos zullen toekijken. Gaat dit allemaal goed komen? Hoe lang gaat het duren? Blijft alles heel zonder krasje of deukje? Zijn we na afloop nog steeds vrienden?
Ik verwacht dat ik veel in de weg zal lopen, vaak de trap onnodig op en neer ga en heel veel koekjes zal eten.
Ik verheug me nu al op het schuimende, warme bad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten