New
Werkend in de bioscoop merk je toch wel
vaak dat mensen raar zijn. Dit zijn niet alleen de afvalachterlaters
of de mensen die extreme hoeveelheden popcorn niet in hun mond weten
te krijgen, al verbaas ik me hier elke keer weer over. Nee, er zijn
meer. Soms echt wonderlijk hoe dom/onwetend/blind/raar mensen zijn.
Een simpel voorbeeld: een vrouw komt naar me toe en wijst naar een
deur met een hele grote opvallende zilveren “2” erop. 'Is dat
zaal twee?' vraagt ze, met een oprecht vragende blik. Nee, mevrouw,
dat is zaal vijf, want dat is de logica hier bij JT Arnhem, denk ik
dan sarcastisch en na al die keren steeds geïrriteerder. Maar
terwijl ik van binnen doodga van plaatsvervangende schaamte, antwoord
ik met een vriendelijke glimlach op mijn gezicht.
Daarnaast denken mensen dat ze grappig
zijn, ook al hoor je bijna elke keer hetzelfde grapje als deze
situatie zich voordoet: ik zit in de kassa en vraag aan de bezoekers
of ze al een 3D-bril hebben. 'Ja,' antwoorden ze in negen van de tien
gevallen. 'Thuis,' en barsten in lachen uit. Ik lach beleefd terug,
maar van binnen komt er geen lachje van af. Hetzelfde geldt voor
kortingsbonnen die ik af en toe moet meegeven. 'Kan ik ze meteen
inleveren?' Haha, ja. Heel grappig, meneer! U bent de eerste die dit
grapje maakt!
En waarom stappen mensen over een
afzetkoord? Het lijkt me dat het nut ervan voor de hand ligt.
Welkom bij Eurocinema, uw hindernisbaan
naar uw film!
Meer volgt.
