Een fantastisch ruimtereis

Interstellar
New

De wereld is aan het vergaan, zandstormen zijn een dagelijks feit en ziekte na ziekte doodt de oogst. Nog even en er zal geen leven meer mogelijk zijn op aarde.

Het enige wat de wereld geen genoeg van kan hebben, zijn boeren. Cooper (Matthew McConaughey), een ingenieur en mislukte piloot, is met zijn zoon Tom (Timothée Chalamet) en 10-jarige dochter Murph (Mackenzie Foy) zoals velen zo'n boer. Hij vindt het vreselijk. Als hij op bijzondere wijze een oude bekende tegenkomt, krijgt hij een kans aangereikt: de ruimte in. Dit is waarvoor hij opgeleid is, dit is waarvoor hij gemáákt is: vliegen en op zoek gaan naar bewoonbare planeten. Zit er bij de drie mogelijke planeten eentje die bewoonbaar is voor mensen of is de mensheid gedoemd om op plan B over te stappen? Een fantastische droom voor Cooper, er zit echter één 'maar' aan deze reis: jaren, decennia of eeuwen, het is onbekend hoelang het duurt voor hij terug zal keren.

Christopher Nolan wederom bewijst met deze film dat hij een fantastische regisseur en schrijver is. Dit ontzettend mooi in beeld gebrachte verhaal neemt je mee de ruimte in en laat het je ervaren. Matthew McConaughey maar ook Michael Caine, Jessica Chastain (volwassen Murph) en de jonge Mackenzie Foy zetten een erg goede prestatie neer als het draait om het verhaal. Anne Hathaway en Matt Damon delen echter niet mee in deze glorie. Zij doen het ook prima maar weten ons niet dieper in hun wereld te slepen of tranen bij ons op te wekken (tevens een fout van Christopher Nolan). Ook het einde is in twijfel te trekken: het is een mooi principe maar ook enigszins geforceerd. Het was waarschijnlijk beter geweest als het element van verrassing beter was nageleefd.
Visueel is Interstellar echter een fantastische film en de subtiele (en soms minder subtiele) humor van onder andere co-robot Tars (stem van Bill Irwin) is hilarisch en past perfect in de film.

Een ongekende ontdekkingsreis in de ruimte. Dé must-see van 2014. ****

Rustig, spannend, oncontroversieel en een goed geheel

The Drop

New

Een bar, een pup, gevaarlijke wijken en de maffia. The Drop is een eigenzinnig verhaal waar je geboeid naar blíjft kijken.

Bob Saginowski (Tom Hardy) is een vriendelijke, simpele jongen, sociaal niet zo sterk maar erg intelligent. Samen met zijn neef Cousin Marv (James Gandolfini) runt hij een café die acht jaar geleden is overgenomen door de Tsjechische maffia. Daardoor is het café één van de drop bars geworden: op een door de maffia gekozen avond worden in het desbetreffende café geld gedropt door cliënten om zo de geheime circulatie van de maffia rond te houden. Elke avond, week of maand wordt er een café aangewezen die dan de drop bar is. Ondertussen vindt Bob een gewonde puppy in de afvalbak van een buurtbewoonster. Na voorzichtig contact, verzorgen ze samen de pup en besluit Bob de pitbull te houden. Nadia (Noomi Rapace) investeert haar kennis van honden en helpt een handje mee. Maar zit er niet meer achter de hond dan in eerst instantie het geval was? En is de kleine overval op Marv's Bar wel zo onschuldig? Wat is de rol van de Tsjechische maffia?

Deze verfilming van short story “Animal Rescue” van Dennis Lehane (Shutter Island, Gone Baby Gone) – die tevens de screenplay schreef – zit erg goed in elkaar en bindt losse eindjes samen. Hij verbindt twee compleet andere verhalen en maakt het tot één erg goed geheel. Bovendien werpt hij een schijn op waarin je meegaat tot het einde. Bob Saginowski is een erg mooi persoon, met name omdat hij zo oncontroversieel is en erg goed in elkaar zit. Tom Hardy speelt dit perfect. Een rustige, maar boeiende spannende film. 

Enige minpuntje: beide titels zijn niet erg goed gekozen

Erg fijne film om naar te kijken. Zeker één van de beste films van het jaar door zijn oncontroversialiteit en ongecompliceerdheid. ****½

De Tweede Wereldoorlog met een flinke dosis Hollywood

Fury

New

Eén tank, vier doorgewinterde soldaten en één groentje. Fury is geen zoete koek.

Schommelend, onder de modder en alleen komt de tank – met Fury op haar kanon – het kamp binnen gereden. In haar cabine huist ze vijf soldaten, waarvan één zijn hoofd heeft verloren, afgeblazen door de SS’ers. De Amerikanen zijn doorgedrongen tot ver in Duitsland en leggen (zonder het te weten) de laatste hand aan de Tweede Wereldoorlog. De mannen in Fury zijn hun boordschutter verloren en worden in het kamp opgezadeld met een typgraag groentje. Maar bevel is bevel en vervolgen hun stoet met vier andere tanks. Norman Ellison (Logan Lerman) moet flink een lesje worden geleerd: “Ideals are peaceful, history is voilent”! Don ‘Wardaddy’ Collier (Brad Pitt) neemt hem onder zijn hoede, maar dat betekent niet dat hij hem afschermt van de oorlog. Wardaddy laat hem alles ervaren wat bij de oorlog komt kijken, en dit is niet alleen de vijand doden.

Na The Longest Day en Saving Private Ryan wordt er in weer eens een sterk en nieuw Tweede Wereldoorlogsverhaal vertelt. Nog niet eerder hadden we het leven gezien van vier mannen die hun leven in de handen (wielen) van een tank legden (pluspunt: de tank is vaak geen replica, maar het echte exemplaar!). Helaas is dit Hollywood en zit er af en toe een flinke dosis glamour overheen. Een rauwe film, met af en toe wat mooie beelden van broederschap worden afgewisseld met slechte keuzes in de regie. De film wordt besmeurt met onrealistische beelden van de doden. Bovendien is het oorlog! Er staan honderden Duitsers om je heen, je hebt geen tijd om te huilen om je verlies! Ten aanval!

We volgen de tank onder aanval van (schijnbaar) laserwapens dieper en dieper Duitsland binnen. Soldaten worden doodgeschoten, tanks worden vernietigd, lijken worden onder de wielen vermorzeld en Brad Pitts haar blijft de hele tijd perfect in model.

Ook zijn er genoeg positieve punten te benoemen: vooral Shia LaBeouf (Boyd ‘Bible’ Swan) zet een erg goede prestatie neer en trekt ons verder de oorlog in. Brad Pitt is een goede leider en Logan Lerman een goed watje. Veel shots zijn erg goed geschoten, waardoor je het idee hebt écht in die oorlog te zitten.

2014’s beste film tot nu toe als ze Hollywoods glamour laag achterwege hadden gehouden. ***½