dinsdag 7 januari 2014

De maandag na de kerstvakantie

Short story
New

Het was een winterdag, een stille avond, om zeven over zeven. Buiten woei een koude en iets wat stevige wind. De maandag na de kerstvakantie voelde aan als een ontwaking op een gure ochtend, nog voor de ochtendgloren: veel te vroeg. De stad bevestigde dit door het groot aantal mensen dat nergens was te bekennen. De straten van het oude Art Nouveau centrum werden slechts enkele keren betreden.
In het blikken, foeilelijke gebouw stonden twee mensen - een man en een vrouw - een beetje voor zich uit te staren, af en toe nippend aan een kopje koffie of thee.
Het gebouw was een bioscoop, bekleed met rode muren, rode stoelen en een rood tapijt. Het was een bioscoop met vriendelijke mensen, een gezellige sfeer en ondergedompeld in een geur van heerlijk vers gepopte popcorn. Maar het was nog steeds een maandag als een ontwaking op een gure ochtend: de bioscoopmedewerkers werden enkel gezelschap gehouden door twintig mensen en de overgebleven kerstversiering.
De kerst was heerlijk geweest: honderden mensen, gezelligheid en goede films. De sfeer was goed en de lichtjes flakkerden warm en gezellig mee. Want wat hadden ze te verliezen? Zij zaten binnen terwijl hun grote, elektronische familielid buiten de lege straten in de nu opgezette regen verlichtte. Was het niet hen waar we medelijden mee moeten hebben? Zij houden onze veiligheid elke keer dat we ronddwalen weer intact. Maar mensen spugen naar ze, kotsen over ze heen en de grond wordt onder hun voeten vandaan gehaald. Waar is het respect voor deze weerloze lichtjes?
Binnen zitten we naar ze te gluren.
Over een paar uur moeten we die gure maandaghumeur van een wind weer in. De vrouw, en misschien ook wel de man, beiden nog altijd (of opnieuw) nippend, zeggen een stil bedankje voor hun aanwezigheid en keren dan weer terug naar hun rustige werk. Het sissende geluid van vrijlatende koolzuur doet de werksfeer weer oplaaien. Langzaam beginnen de bierdopjes alweer te vliegen en de lege flessen weer te rinkelen.
Nog een paar uur, en de gure wind zal hen weer omhullen. Nog een paar uur en het weerloze lichtje zal de medewerkers en hun voertuig weer veiligheid brengen.

Now in English












Foto: Tristan Vink

Geen opmerkingen:

Een reactie posten