donderdag 16 januari 2014

Verliefd Op Ibiza-publiek en de Nederlandse standaard

New

Als je niet snel lacht en je hebt niet zo veel met Nederlandse films, dan is Soof niet geschikt voor jou. De humor, en vooral het publiek, is totaal anders dan het publiek dat samen met jou zit te schaterlachen bij The Hobbit: The Desolation of Smaug, Pain & Gain of Thor 2: The Dark World.
Voor Nederlandse standaard was de film oké: niet slecht maar ook niet heel goed. Het acteren was bovenverwachting (een verwachting die bij mij nooit heel hoog is), het verhaal was leuk maar creatief niet van de hoogste plank en visueel was hij standaard. Hij was best grappig hoor, maar als je in een Verliefd op Ibiza-publiek zit, is jou gegrinnik niets bij hun lachen, wijzen en op de knie slaan. Daarnaast zie je volwassen vrouwen, die bijna of in de cougar-fase zitten, kwijlen om Dan Karaty (als romanticus één van de toppunten in deze film).
Het enige puntje waar ik echt van sta te kijken is de moeder-oma verhouding: Lies Visschedijk en Anneke Blok. Het leeftijdverschil is 15 jaar, maar in de film lijkt het eerder alsof ze maar enkele jaren schelen. Het zouden eerder zussen zijn dan een moeder-dochter. Apart.

***


Geen opmerkingen:

Een reactie posten