New
Soms, als ik in de bioscoop aan het werk ben, heb ik het idee dat ik door iemand achtervolgd wordt. Ik hoor gerinkel van sleutels, het gekraak van de vloer, maar als ik achterom kijk, loop er nooit iemand achter me.
Men beweert dat het spookt in de achterzalen. 's Avonds, als alle gasten al naar huis zijn, loop ik door de verlaten zalen, door de pikdonkere cabines. Niemand, behalve ik en mijn baas zijn nog in het gebouw, en die is beneden, ver van mij vandaan.
De trap kraakt onder mijn voetstappen, het licht van de drankkast flikkert en gaat uit. Daar is het weer: het gerinkel van sleutels. Het is dichterbij.
Met een zucht kom ik tot stilstand. Op het geroezemoes van buiten na, is alles muisstil.
Dan besef ik dat de sleutels van de bar al die tijd in mijn kontzak zaten.
Foto: Tristan Vink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten