dinsdag 23 september 2014

De tijdperk van de Young Adult boek verfilmingen en spannende tijden in The Maze

New

Naast de tijdperk van sequels zijn we ook in een tijdperk van Young Adult boek verfilmingen beland. The Maze Runner is echter een goed voorbeeld waarom deze boeken uit dit genre verfilmd moeten worden (en waarom sommige het er beter bij kunnen laten).

Wat als je op een stuk land wordt gedropt dat een enorm doolhof erom heen heeft? Geen technologie, geen eten, geen onderdak; alleen als je er zelf voor zorgt. Elke maand brengt The Box de hoog nodige dingen: vee, wat graan, misschien zelf olie. Maar ook brengt The Box een nieuwe Greenie: een jongen die geen familie en geen herinneringen meer zal hebben, alleen zijn naam laten ze hem houden. De enige uitgang die er lijkt te zijn, is door de reusachtige doolhof die The Glade (het stukje land) omgeeft, en alleen de sterkste, slimste en snelste gaan daar naar binnen.
Thomas (Dylan O’Brien) is anders. Zodra hij bovenkomt, schijnen er dingen te veranderen. De Grievers (vijandelijke beesten die in de Maze leven) komen nu niet meer alleen ’s nachts naar buiten – als de poorten naar the Glade dicht zijn – maar nu komen ze ook overdag tevoorschijn. Nog niemand heeft ze gezien en het overleeft om na te vertellen.
The Runners verkennen elke ochtend, als de deuren naar de Maze open gaan, de padden en wegen die elke avond veranderen om een uitweg te vinden. Ze waren nog nooit zo dichtbij een uitweg gekomen. Wat is daarbuiten en waarom zitten ze daar?


Qua verhaal gaat deze verfilming verder dan de gemiddelde Young Adult verfilming. Samen met Thomas ontdek je wat er aan de hand is en wat er voor nodig is om er een einde te maken. De samenleving waar ze gedwongen zijn in mee te werken valt nog niet mee in stand te houden, zeker als er een nieuwe bijkomt, die ook nog eens nieuwsgierig en koppig schijnt te zijn en alle hel en verdoemenis op zich lijkt uit te roepen, bewust of niet. Goede rollen van Aml Aleen, Blake Cooper (als de jonge en schattige Chuck), Thomas Brodie-Sangster (die we ook wel kennen van Game of Thrones, Nanny McPhee of Love Actually) en Will Poulter (We’re the Millers) Cinematografisch ook zeker goed en bijzonder in vergelijking met andere Young Adults verfilmingen. Wes Ball heeft goed zijn best gedaan met zijn eerste lange film als regisseur. 

Heerlijk weg kijken en spannend dat hij is (zegt het mietje)! ****


Geen opmerkingen:

Een reactie posten