Interview: 'Wie is er nu bang voor treinen?'

Dossier Agorafobie, met het oog op Theatrofobie

Christina had agorafobie.

'Bij mij is het er langzaam ingeslopen. Ik zat op een middag in de trein. Ik kreeg het opeens benauwd, voelde me zenuwachtig en ging voor de zekerheid maar vlak bij de deur zitten. Dit had ik daarna vaker, maar ik zei het tegen niemand en dacht dat het wel weer over zou gaan. Wie is er nou bang voor de trein? Ik was bang om mezelf voor schut te zetten zonder dat ik er iets aan kon doen. Ik was het aller-bangst om in mijn broek te plassen of om over te geven. Dit gebeurde nooit, maar toch was ik onzeker erover en nam voor de zekerheid een extra broek mee. Dit versterkte op zijn beurt weer de angst.

Tot ik op een dag brak…

Ik zou naar de bioscoop gaan maar ik kon twee nachten daarvoor al niet slapen van de stress. Toch ben ik er met de trein naartoe gegaan. Ik stond voor de bioscoop toen ik een paniekaanval kreeg: Ik wil niet, ik wil niet, ik wil niet! Dat was het enige wat ik dacht. Daar knapte ik. Ik belde mijn moeder en heb alles verteld. Via via maakte ik een afspraak bij de psycholoog: dit zou een nieuw begin zijn zodat ik eindelijk bevrijd was van die rotangst.'

Lees het complete verhaal hier.